Aklın Düşünce İle Yalnızlığı

Yaşamın değeri, insanın amaçlarından beslenir; kişinin amaçlarına ulaşma isteği hayata karşı motivasyonunu artırır.

Eğer insan hedefine ulaşırsa, onu hayata bağlayan yollar, amaçlar biterse, ulaşılacak yol da biter. Hayatın anlam arayışının bitmesi ise, yaşamın bitmesi anlamına gelir. Bu dünyanın kendisi aslında bana hiçbir şey ifade etmiyor; evrenin ontolojik varlığı, var oluş anlamı ve bilmediklerimi öğrenmek benim için yaşamın anlamı demek. İnsan verdiği mücadeleyi, sorguladığı hayatı anlayabildiği sürece var oluşunu anlayabilir. Bu varoluşçuluk insanın evrendeki yerini, var olmanın niteliklerini, varlığın etki ve tepkisini soruşturur. Varoluşçu görüşe göre, insan hiçbir neden yokken bu dünyaya özsüz bir şekilde fırlatılmıştır ve yine nedensiz bir şekilde ölecektir. Sonsuzluğun ve hiçliğin arasında bir varlık olacaktır.

İnsanı insan yapan en büyük değerlerin başında hiç şüphesiz akıl gelir. Düşünme olgusu aklın varlığına, bilim, edebiyat, teknoloji, sanat ve kültür ise varlıklarını düşünmeye borçludur. Akıl olgusu olmadan düşünce olmaz. Düşüncenin gelişimi gerçekte sanat, felsefe, bilim ve siyaset alanlarını içeren kültürün akıl sayesinde gelişimidir.

İnsanoğlunun hayatındaki zihinsel durumlar, nitelikler, acı ve tatlı arzular, düşünce, duygular ve bilinç dâhil tecrübeler, istek ve tutumlar, benlik kişiliğini akıl yolu ile oluşturur. Bu da insanın, kendisini farklı hissetmesine, beğenmişlik duygusuna sebep olur.

İnsan duyu organlarından alınan tek tek verilerden akıl yolu ile zihinde kavramlar, yine akıl yolu ile var olan her şeyi kapsayan, bütün varlıkları ve düşünülen şeyleri içine alan yargılar elde eder. Bunu yaparken tek dayanağı akıldır.

Sonuç olarak varmak istediğim, dünyadaki değişimin, gerçeğin sürekli değişmesi, gerçeğin zaman içinde durum değiştirmesi, bir düşünce sürecinin başlaması ve ancak akıl (logos) ile kavranabileceğini artık sokaktaki insanın bile anlamış olması gerekiyor. Bütün gerçekliğin altında yatan ve biçimlendiren düzen ilkesi bilinmelidir ki, akıldır. Bu akıl ile yalnızdır insan... Her zaman yalnızdır... Yalnızlığıyla boğuşur durur. Aklın yalnızlığı ile bu yalnızlık kimi zaman nefes verir. Rahatlatır insanın ruhunu...